Wat mij aanspreekt

Afrika: Mali, Bamako
WAAROM? Mensen en dieren leven samen in de straten. Ik denk dat de geit het meest timide is. Mali is een typisch tussenliggend land, waar Toearegs vanuit alle hoeken samenkomen om er te komen winkelen.
WAT? Ze hebben er weinig besef van, maar de geiten wachten om geslacht te worden, net om de hoek. De testikels van deze eerbare dieren worden hogelijk geadverteerd op de menu's van Mali. Hoewel er niets verspild zou moeten worden, heb ik ze lafjes aan me voorbij laten gaan.
Eerst dacht ik oooooh gewoon een leuke foot van geiten, maar nadat ik de tekst had gelezen was het toch wel even slikken. Zelf vind ik namellijk dat alle dieren ook gewoon het recht hebben om te leven net als wij. Het enige positieve wat ik over dit beeld kan zeggen (naast het feit dat het een heel goede foto is), is dat de geiten er tenminste wel lekker gevuld uitzien. Ze worden dus wel gewoon goed verzorgd. En gelukkig willen ze niet zoveel geit verspillen.

Amerika: Mexico, Mexico city
WAAROM? Dit land wordt verscheurd door drugsbaronnen en hun oorlogen. Elke dag worden er mensen vermoord in deze brute gangs. Maar op deze foto houden twee Mexicanen elkaar stevig vast. Voor enkele ogenblikken overwint liefde de voortdurende angst.
WAT? De jongen met de gele rugzak is homo, maar dat is in Mexico geen probleem. Ze hebben het homohuwelijk, wat uniek is voor een Midden-Amerikaans land. Tolerantie en geweld, elk strijdend voor hun eigen zaak.
Ik vond de foto op het eerste gezicht gewoon leuk en gezellig door de gele rugzak, maar nu ik weet dat die jongen homo is vind ik heb nog beter. Je hoort niet vaak dat het homohuwelijk in een Zuid-Amerikaans land is.

Azië: Malediven, Male
WAAROM? De normale inwoners van Malé zijn zich niet bewust van de toeristische industrie aan de buitenste eilanden. Deze eilanden worden door de autoriteiten verkocht aan vrienden en rijke vreemdelingen. In een recente documentaire noemde Al Jazeera deze deals “diefstal van het paradijs”.
WAT? De voorkant is het paradijs en daadwerkelijk prachtig. Erachter armoede. Het toerisme wordt bediend door onderbetaald personeel om de elite te verrijken. Op het hoofdeiland is volgens de strikte sharia-wet alcohol verboden. Voor sommige van al deze eilanden is voorspeld dat ze vrij spoedig onder de zeespiegel zullen zinken. Intussen vangen enorme trawlers zoveel tonijn als maar mogelijk is. Deze mannen zoeken naar wat er overblijft.
Ik dacht dit een best rijk land was en dat dit gewoon een klein vismarktje was langs de weg. Maar blijkbaar is er een groot deel waar armoede is en dat onderbetaald personeel 'voor de toeristen werkt'.

Europa: Oekraïne, Kiev
WAAROM? Maidan. Het Onafhankelijkheidsplein. Op het T-shirt staat ‘From Kiev with Love’. De Oekraïners hebben zich eerst afgescheiden van de Sovjet-Unie en vervolgens met succes de pro-Russische regering bestreden. Nu is alles weer normaal in Kiev, of zo lijkt het tenminste. Maar niet aan de grens met Rusland. De panda maakt een foto van de bunny (met een mooi meisje erin!).
WAT? Links op de grond staan kaarsen ter herinnering van de Euromaidan in 2014, toen voor- en tegenstanders van Europa elkaar bevochten voor hun idealen. De man in korte broek heeft een vredesduif in zijn hand. Voor een kleine vergoeding kun je een foto maken van de vrede, op dit plein waar zo hard om is gevochten.
Het lijkt op een heel normaal toeristisch plein, maar nadat ik erachter kwam dat ze om dat plein zoveel hebben gevochten en dat het dus een historisch monument eigenlijk is, is het toch wel anders. Het plein is nu meer een attractie geworden dan een herdenkingsplek. Hetzelfde geldt voor het monument op de dam in Amsterdam; het is niet meer belangrijk voor mensen. Laatst zag ik er nog een Duitser opklimmen en er wel gelijk weer afvallen, want karma.

Oceanië: Marshalleilanden, Majuro
WAAROM? Officieel heet het atol de Republiek der Marshalleilanden, genoemd naar John Marshall, de Britse ontdekkingsreiziger. Het briljante idee fascineerde me: je voorouders dicht bij je houden, zodat je je nooit alleen hoeft te voelen. En daarnaast is er natuurlijk maar weinig ruimte op dit kleine eiland.
WAT? Een plek voor eeuwige rust, of een speelplaats? Een kerkhof tussen de weg en de zee, waar kinderen verstoppertje spelen. De mensen hier behandelen hun doden met respect. Ze verbergen ze niet, maar houden ze dicht bij het dagelijkse leven.
Ik vond dit eerlijk gezegd gewoon een heel mooie foto, ook zonder het verhaal te weten. Ik vind het heel mooi dat ze hun familie dichtbij willen houden en niet gewoon ergens begraven en nooit meer op of om kijken.
Maak jouw eigen website met JouwWeb